Jakk Goodday on Nostr: "ครึ่งเล่มธูป" ...

"ครึ่งเล่มธูป"

ทุกเย็นวันอาทิตย์
เขาจะเดินไปที่ศาลาไม้เก่า ๆ หลังบ่อน้ำท้ายหมู่บ้าน
ไม่มีใครใช้อีกแล้ว
เว้นเสียแต่พวกเด็ก ๆ ที่บางครั้งแอบมานั่งหลบฝน

เขาไม่ได้มากราบไหว้
ไม่ได้มาขอพร
บางวันก็มาแค่นั่งเฉย ๆ แล้วจุดธูปเล่มหนึ่ง
ไม่เคยครบแท่ง
มักหักลงมาตรงกลาง
เหมือนเจตนาจุดแค่ครึ่งเดียว

ใครเห็นก็ว่าแปลก
แต่เขาไม่เคยอธิบาย

เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มักเดินผ่านแถวนั้น ถามเขาในวันหนึ่งว่า

“ทำไมถึงจุดแค่ครึ่งเดียวล่ะครับ?”

ชายคนนั้นมองควันลอยขึ้น
แล้วตอบโดยไม่หันมามองว่า

“ถ้ากลิ่นมันยังอยู่
ก็ไม่จำเป็นต้องมีให้ครบทุกอย่างเสมอไป”

เด็กคนนั้นนิ่งไป
แล้วตั้งแต่วันนั้นมา
เขาก็เริ่มเก็บธูปหักที่คนทิ้งไว้ มาจุดบ้างเป็นบางวัน

ศาลาหลังนั้นเริ่มมีคนมาเยือนมากขึ้น
แต่ไม่มีใครพูดอะไรกับใครมากนัก
บางคนมานั่งเงียบ ๆ
บางคนวางของไว้แล้วก็ไป
บางคนแค่มองควันที่ลอยขึ้น แล้วก้มหน้าแนบมือแนบเข่า

ไม่มีใครเล่าว่าเคยเสียอะไร
แต่เหมือนหลายคนต่างรู้ดี
ว่าเขาไม่ได้มาหาคำตอบ
แต่แค่มายืนยันกับตัวเองว่า...

“แม้สิ่งที่เคยมี มันจะไม่สมบูรณ์อีกแล้ว
กลิ่นของมันก็ยังอยู่”

บางคนเริ่มเอาดอกไม้ปลอมมาวางแทนดอกไม้จริง
บางคนเริ่มตกแต่งศาลาด้วยโคมไฟสวยงาม
เริ่มมีกระดาษโปรแกรมวางอยู่มุมหนึ่ง
เริ่มมีเวทีเล็ก ๆ ถูกขึงผ้าขาว

ทุกอย่างดูตั้งใจ
แต่ไม่แน่ใจว่าเหมือนเดิม

วันหนึ่ง เด็กหนุ่มคนนั้นที่เคยเก็บธูปหักถามตัวเองในใจว่า

“เรามาเพื่ออะไรตั้งแต่แรกกันแน่?”

เพราะบางที
เราก็หลงทางโดยไม่รู้ตัว
ไม่ได้เพราะความอยากเปลี่ยน
แต่อาจเพราะตาเรามัวจ้องแต่สิ่งใหม่
จนหูไม่ได้ฟังเสียงเดิม

และในระหว่างที่เรายืนอยู่ตรงกลาง
คนที่เคยนั่งอยู่ริมวง
เริ่มถอยออกห่าง
ไม่ใช่เพราะเขาไม่รัก
แต่เพราะเขาเริ่มมองไม่เห็นเราในแบบที่เขาเคยรัก

หลายปีต่อมา
ชายคนนั้นไม่ได้มาอีก
แต่กลิ่นธูปยังมี
แม้จะไม่แน่ชัดว่ามาจากใคร
บางคนจุด บางคนวาง
บางคนแค่นั่งมองควันที่ลอยขึ้น และพูดกับตัวเองเบา ๆ ว่า...

“แค่ยังรู้ว่าเรามาเริ่มกันเพราะอะไร
ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวว่าจะหล่นหาย”

ใครจะมาใหม่
ใครจะเปลี่ยนรูปแบบ
ใครจะขยายให้ศาลานี้ใหญ่แค่ไหน
เรื่องนั้นไม่มีใครห้าม

ขอแค่...
กลิ่นแรกที่พาเรามาถึงตรงนี้
ยังไม่ถูกลืม

#siamstr