journaling_our_journey on Nostr: หลายคนแก้ปัญหา “งานท่วมหัว” ...

หลายคนแก้ปัญหา “งานท่วมหัว” ด้วยการพยายามทำหลายสิ่งในเวลาเดียวกัน
.
การแก้ปัญหาวิธีนี้อาจจะ “ได้ผล” ในกรณีที่งานหนึ่งเป็นงานที่ “ใช้ความคิด” ส่วนอีกงานหนึ่ง “ไม่ใช้ความคิด” (เช่น คุยโทรศัพท์กับลูกค้าขณะที่กำลังเดินถือเอกสารไปวางไว้ที่โต๊ะของหัวหน้า)
.
อย่างไรก็ตาม การแก้ปัญหาวิธีนี้ยากที่จะ “ได้ผล” ในกรณีที่แต่ละงานที่เราพยายามทำล้วนเป็นงานที่ “ใช้ความคิด” ทั้งหมด (เช่น เขียนอีเมลพร้อมๆกับฟังการนำเสนองาน)
.
เพราะสมองเราสามารถ “ประมวลผล” ได้ทีละอย่างเท่านั้น
.
หากเราพยายามฝืนทำงานที่ “ใช้ความคิด” ภายในเวลาเดียวกัน สิ่งที่จะเกิดขึ้นก็คือ สมองเราจะ “โฟกัส” งานชิ้นที่หนึ่งเป็นระยะเวลาสั้นๆ (เช่น คิดว่าจะเขียนอีเมลประโยคต่อไปอย่างไรดี) จากนั้น สมองเราก็จะเปลี่ยนมา “โฟกัส” กับงานชิ้นที่สองเป็นระยะเวลาสั้นๆ (เช่น ฟังสิ่งที่คนนำเสนองานกำลังพูดอยู่สัก 2-3 ประโยค) และหลังจากนั้น สมองเราก็จะขยับกลับมา “โฟกัส” กับงานชิ้นแรกเป็นระยะเวลาสั้นๆอีก (เช่น คิดว่าจะเขียนอีเมลประโยคต่อไปอย่างไรดี)
.
สลับไปมาแบบนี้ไปเรื่อยๆ
.
ผลลัพธ์ของการสลับกันไปมาอย่างรวดเร็วนี้ก็คือ งานแต่ละอย่างที่เราทำจะออกมา “คุณภาพต่ำ” กันถ้วนหน้า (เช่น อีเมลที่เราส่งไปเต็มไปด้วยการสะกดคำที่ผิด แถมยังฟังไม่เข้าใจเนื้อหาการนำเสนอไปครึ่งนึงอีกด้วย)
.
พอเป็นแบบนี้ เราก็อาจจะต้องเสียเวลากลับไปแก้ไขงานที่เราทำอีกรอบ (เช่น กลับไปเขียนอีเมลใหม่ กลับไปฟังเนื้อหาการนำเสนอใหม่) ทำให้ปัญหา “งานท่วมหัว” ไม่ได้คลี่คลายไปในทิศทางที่ดีขึ้นแต่อย่างใด
.
ด้วยเหตุนี้ ต่อให้เราจะมีปัญหา “งานท่วมหัว” หนักขนาดไหน การแก้ปัญหาด้วยการพยายามทำหลายสิ่งในเวลาเดียวกันอาจจะไม่ใช่ทางออกที่ดีเท่าไหร่นัก เพราะนอกจากมันดูจะไม่ได้ช่วยให้ปัญหาเบาขึ้นแล้ว มันยังสามารถสร้างปัญหาเพิ่มเติมได้อีกด้วย
.
อ้างอิง
https://doi.org/10.1073/pnas.1611612115
https://doi.org/10.1073/pnas.1611612115
https://doi.org/10.1111/1467-8721.ep11509734
https://doi.org/10.1177/0956797612471540
https://doi.org/10.1371/journal.pone.0106698

#จิตวิทยา #siamstr