อาจจะมองเห็นเป็นเพียงวัชพืช
คิดแบบ 1+1< 2
อาจจะเอายาฆ่าหญ้าไปพ้นให้ตายเสีย
คิดแบบ 1+1> 2
อาจจะได้คำตอบมากกว่าภาพที่เห็น
“ไมยราบ” หลายคนให้ค่าให้ราคาเพียงวัชพืช ใคร่รบราฆ่าฟันให้ตายกันไปข้างนึง แต่กลับเป็นที่หมายปองของผองผึ้ง รุมตอมดอมดมเก็บเกสรและน้ำหวาน ส่งเสียงอื้ออึงไปทั่วทั้งสวนป่า
“เข้าป่าจึงเห็นความงามของดอกไม้ป่า
งดงามตามธรรมไร้สิ่งปรุงแต่งเติมเจือ
เพียงน้ำฝนชโลมดินก็มากพอให้งอกงาม
ไม่ต้องคอยรดน้ำใส่ปุ๋ยหรือพรวนดิน
กระถางใบงามเพื่อยกระดับก็ไม่จำเป็น
ถึงเวลาเหมาะสมก็ผลิดอกบานสะพรั่ง
ไปทั่วทั้งผืนป่า.......”
ปราชญ์แห่งยุคสมัยท่านหนึ่งได้กล่าววลีอมตะ เกี่ยวกับวิธีการเดินทางไปสู่การมีอิสรภาพในการใช้ชีวิตขั้นพื้นฐานไว้ว่า…
“อย่ามัวเสียเวลาไล่จับแต่ผีเสื้อ แต่จงสร้างสวนดอกไม้ให้เจริญงอกงาม แล้วผีเสื้อจะบินมาหาเอง”
เปรียบผีเสื้อได้ดั่ง “เงินตรา”
เปรียบสวนดอกไม้ได้ดั่ง “ทรัพย์สิน”
ทรัพย์สินที่สร้างควรเป็นดั่งดอกไม้ป่า ไม่ต้องคอยรดน้ำ ไม่ต้องคอยใส่ปุ๋ย ไม่ต้องพรวนดินให้ยุ่งยาก แต่สามารถขยายพันธุ์เพิ่มจำนวน และผลิดอกออกผลสร้างประโยชน์ได้ด้วยตัวของมันเอง
สำหรับผมแล้ว ต้นหญ้าทุกต้น ดอกหญ้าทุกดอก ล้วนมีคุณ ล้วนเป็นหนึ่งในผู้ผลิตเกสรผลิตน้ำหวานให้กับผึ้ง
การเก็บดอกผลจากธรรมชาติหรือจากป่านั้น
มีมากมายหลากหลายวิธีการ
เปรียบสวนป่าเป็นดั่งโรงงานขนาดใหญ่
โรงงานที่ไม่ต้องสร้างโรงเรือนตัวอาคาร ไม่มีค่าน้ำไม่มีค่าไฟ มีแต่ความร่มรื่นเย็นสบาย
เปรียบต้นไม้ต้นหญ้าเป็นดั่งเครื่องจักรผลิตน้ำหวาน เป็นครื่องจักรที่สามารถเติบโตเพิ่มมูลค่าไปข้างหน้าได้
ผึ้งตัวน้อยเป็นดั่งพนักงาน ทำหน้าที่ค่อยเก็บน้ำหวานจากเหล่าดอกไม้ป่าต่างๆ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำผึ้งให้เรา
ถ้าเราเข้าใจเกษตรกรรมธรรมชาติ
ธรรมชาติจะทำงานแทนเรา
ให้ผึ้งทำงานแทนเรา…
#กวีนอนนา ผู้ไม่หิวแสงแต่ชอบ
แสดงกล้ามดาก
#เกษตรกรรมธรรมชาติ
#siamstr
จงสร้างสวนดอกไม้ให้เจริญงอกงาม
แล้วผีเสื้อจะบินมาหาเอง.........
