Jakk Goodday on Nostr: ...

“คุณค่าที่เราไม่สามารถตัดสินเองได้”

เราอาจใช้เวลามากมายในการพยายาม “ทำสิ่งที่มีค่า”
แต่เมื่อมองย้อนกลับไป…เรามักไม่รู้เลยว่าสิ่งไหนกันแน่ที่มีค่าจริง ๆ สำหรับใครสักคน

สิ่งที่เราให้ใจเขียนลงไป อาจไม่มีใครจดจำ
แต่คำบางคำที่เราพูดเล่น ๆ แบบไม่ได้คิด กลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของใครบางคน

มันทำให้ผมเริ่มระวัง...
คือผมก็ไม่ได้ระวังว่า “จะเขียนอะไรดี”
ผมหันไประวังว่า.. “ผมจะไม่รีบตัดสินว่าสิ่งไหนมีค่าจากมุมของตัวเอง”

ในที่สุด.. ผมก็ได้ยินประโยคหนึ่งในใจชัดขึ้นเรื่อย ๆ

"คุณค่า...ไม่ได้ถือกำเนิดในมือของผู้ให้
แต่มันเกิดขึ้นในหัวใจของผู้รับ"

เราอาจจะใช้คำสวย ใช้เทคนิคดี ทำงานหนัก จัดการให้เป๊ะ แต่มันไม่มีทางรับประกันได้เลยว่า.. คนที่ได้รับจะรู้สึกว่ามันมีความหมาย

เพราะคุณค่า.. ไม่ใช่สิ่งที่เราฝากไว้กับตัวผลงาน
แต่มันคือสิ่งที่อีกฝ่ายรู้สึกว่า.. “บางอย่างในตัวเขาเคลื่อนไหว” ..เมื่อได้สัมผัสสิ่งนั้น

ผมเลยเลิกถามว่า “อันนี้จะเวิร์คไหม?”
ผมเริ่มฟังคำถามใหม่ที่เบากว่า..

“สิ่งนี้…จะอยู่ข้างใครบางคนในวันที่เขารู้สึกบางอย่างหรือเปล่า?”

“สิ่งนี้...จะทำให้เขากลับมาเชื่อตัวเองได้อีกนิดไหม?”

เพราะผมเคยเป็นคนนั้นมาก่อน เป็นคนที่ต้องการใครสักคนที่จะพูดบางอย่าง เพื่อที่ผมจะได้ไม่รู้สึกว่าความรู้สึกของตัวเองไม่มีที่อยู่

เวลาผมเขียนอะไรสักอย่าง..
ผมไม่ได้คิดถึงยอดไลก์หรือคำชมมากเท่าไหร่นัก
ไม่ได้คิดว่ามันเท่ไหม? สวยหรือเปล่า?

ผมถามตัวเองแค่คำถามเดียว

“มันจริงไหม?”

จริงกับหัวใจผม
จริงกับความคิดที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์
และจริงกับสิ่งที่ผมกล้าพูดออกไป แม้จะไม่มีใครรอฟัง

ผมเคยให้คุณค่ากับความตั้งใจของตัวเอง
จนลืมไปว่า...คนที่รับ เขาอาจไม่ได้ต้องการความตั้งใจนั้นเลยก็ได้

เขาอาจต้องการแค่ “ความเข้าใจ”
เขาอาจต้องการแค่ “พื้นที่ให้เขาได้รู้สึกว่าไม่บ้า”
เขาอาจไม่ต้องการแนวทางเลยด้วยซ้ำ
เขาแค่ต้องการรู้ว่าเขายังไม่ถูกลืม

ผมเคยคิดว่าการสร้างสิ่งที่มีค่าคือการ “ให้บางอย่าง”
แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันคือการ “ฟังให้เป็น”
ฟังให้รู้ว่า.. ใครบางคนกำลังต้องการอะไร
โดยที่เขาเองก็อาจยังพูดมันไม่ออก

เพราะงั้น...
ผมไม่ค่อยเขียนเพื่ออธิบาย
แต่มักจะเขียนเพื่อถามเบา ๆ ว่า

“คุณรู้สึกยังไง?”

“คุณอยากเริ่มอะไรเล็ก ๆ หลังจากนี้ไหม?”

“คุณเลือกได้นะ...จะเชื่อหรือไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูดก็ได้”

ผมจะไม่เร่งคุณ
ผมจะไม่ใช้คำใหญ่
ผมจะไม่หลอกให้คุณอินเพื่อให้คุณทำตาม

ผมแค่อยากเขียนให้คุณได้ยินเสียงของตัวเองชัดขึ้นอีกนิด ...แค่นั้นครับ

คุณค่า...ไม่ใช่สิ่งที่เราทำแล้วประกาศ
มันคือสิ่งที่ “ถูกฟังออกมา” โดยคนที่พร้อมจะรู้สึกมันด้วยตัวเอง

และบางที...
สิ่งที่มีค่ามากที่สุด อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด
แต่มันคือสิ่งที่ “จริงที่สุด”

ในช่วงเวลาที่ใครบางคนต้องการมันมากที่สุด

#เบียวความเงียบ