nobody on Nostr: พอผมตัดสินใจเข้า hard mode ...

พอผมตัดสินใจเข้า hard mode
จริงจังกับชีวิตขึ้นมา อะไรที่เคยจริงจังเราก็ไม่ได้จริงจังกับมันแล้ว

อย่างเช่น เล่นเกม , การเถียงเพื่อเอาชนะกับคนอื่น

ทีนี้ปัญหามันอยู่ตรงที่ผมชอบ judge คนอื่นน่ะสิครับ

เพราะผมรู้ตัวดีว่าชีวิตผมตอนนี้แม่งยัง wealth ไม่ดีพอทั้งเงินและความรู้
พอเห็นคนที่มี status ใกล้เคียงกัน แต่แม่งเอาเวลาไปลงกับเรื่องไร้สาระ เอาไปลงกับโดปามีนสำเร็จรูป บอกตรง ๆ ผมโคตรขัดใจอะ แบบเห้ยชีวิตมันยังไปต่อและทำให้ดีได้กว่านี้เยอะ ทำไมต้องมานั่งเสียเวลากับสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์วะ บรรพบุรุษผมแม่งไม่ได้รอดชีวิตจากการล่าสัตว์และผ่านการเป็นแรงงานมาหลาย gen เพื่อให้ลูกหลานในศตวรรษที่ 22 บั่นทอน wealth แน่ ๆ

มาถึงตรงนี้ทำให้ผมมองย้อนไปตอนเด็กแล้วเข้าใจพ่อขึ้นมาทันที ว่าทำไมพ่อไม่ให้เล่นเกมแบบเด็ดขาด ( ต้องแอบเล่น555556 )

แต่บางเรื่องที่ไม่ได้จริงจังเท่าแต่ก่อน แต่ก็ยังเก็บไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยวก็มี เช่น ความรู้การเมือง , econ , libertarian , bitcoin ... เพราะเป็นประโยชน์ต่อชีวิต

จากที่บอกข้างต้นว่าพอชีวิตเปลี่ยนไปจนชอบ judge พวกที่เอ้อระเหยในชีวิต กลับมีพวกที่ผมเกลียดเข้าไส้มากกว่าประเภทที่กล่าวมาอีก คือ "ฝ่ายตรงข้าม" เช่นพวกเคนส์ , นักศึกษาฝ่ายซ้ายที่ก่อตั้งชมรมในมหาลัย

ผมจะไม่บอกว่าพวกนี้มีวิวัฒนาการทางความคิดไปในทิศทางไหน (พวกเราน่าจะรู้กันอยู่ ) ล่าสุดคือเขียนบทความว่า รถเป็นฟาสซิส เออ เอาเหอะ ถ้านั่นเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดที่เขาจะ express มาให้สังคมเห็น มันก็คงจะมีค่าแค่นั้นจริง ๆ