ในฐานะพี่กับน้องต่าง DNA กูจะทำอะไรได้ มึงโตแล้ว มึงมีจิตวิญญาณเป็นของตัวเอง ความชอบในแบบตัวเอง มึงสุขภาพดี มึงมีความสุข มึงไม่โดนหมากัด ไม่ถูกคนรุมกระทืบ แค่นั้นกูก็พอใจแล้ว
ครั้งหนึ่งมึงเขียนว่า จะหันมาให้ความสำคัญกับความพึงพอใจของตัวเอง จริงๆ กูยิ้มมุมปาก เพราะเป็นกูนี่แหละที่รู้ว่าอะไร เพราะที่ผ่านมามึงไม่ค่อยสนใจตัวเองมากเท่าเรื่องรอบตัว
ความสุข ความทุกข์ ความหวัง ความอ่อนล้า ความปิติ ความเจ็บปวด ทุกเรื่องราวของมึง กูได้ฟังมาจนหมดแล้ว คงมีไม่กี่คนที่เข้าใจตัวตนของมึง หนึ่งในนั้นคือกูนี่เอง
เวลามีคนไม่เข้าใจในตัวมึง เวลามึงไปเกรียนใส่คนอื่น คนแรกที่โดนฟ้องคือกูเหมือนกัน กูก็ทำได้แค่.. "อย่าไปถือสาไอ้เด็กนี่เลย.." บ่ายเบี่ยง บอกปัดโอกาสที่จะได้อธิบาย เพราะเรื่องบางอย่าง.. คำพูดมันแสดงแทนไม่ได้
กูอยากจะเกลียดมึงแบบที่คนอื่นเขาเป็นกัน แต่กูทำจริงๆ ไม่ได้สักที คนที่ผ่านหลายๆ เรื่องราวมาด้วยกัน มันถูกลบความรู้สึกไม่ได้เพียงเพราะความเห็นของคนอื่น ที่ไม่ใช่เรา กูอยากจะลืมมึง บางครั้งกูภูมิใจในสิ่งที่มึงทำ บางครั้งกูก็แอบผิดหวัง แต่กูทำไม่ได้หรอก เพราะสำหรับกู มึงคือน้องกูตลอดไป
เว้นแต่มึงคิดจะเป็นอริกับกูเท่านั้นเอง
..ซึ่งกูรู้ มึงคงไม่ทำเรื่องไร้สาระแบบนั้น
มึงจะนิยามตัวเองยังไงดี ถ้าคิดจะทำร้ายจิตใจคนที่รักมึง จริงไหมล่ะ?
ในอดีตกูเคยคิดจะสอนมึง แนะนำมึง เกี่ยวกับวิธีที่เราจะมองโลก อยู่บนโลกนี้ให้มีความสุข สุขพอที่จะมีพลังไปทำสิ่งต่างๆ ที่เป็นประโยชน์กับตัวเองได้..
ถึงจุดนึงกูก็ได้สติ.. กูไม่ใช่เจ้าชีวิตใคร ไม่มีธุระกงการอะไรจะไปบังคับชี้นำอนาคตของใครในลักษณะของการคิดว่ากูแน่กว่ามึง.. กูเลยตัดสินใจ ถอยออกมา ให้มึงได้เรียนรู้ เติบโตบนโลกนี้ในแบบของตัวเอง ซึ่งมันอาจจะให้ประโยชน์กับมึงมากกว่าที่กูคิดไปเองและคิดจะทำก็ได้
มึงรู้ว่ากูมีภารกิจของตัวเอง มีความรับผิดชอบที่ใหญ่มากจากลมปากของตัวเอง บางทีกูก็ต้องเลือกว่าจะเอาพลังตัวเองไปใช้กับเรื่องอะไรก่อน-หลังดี
แต่ไม่มีพี่น้องคู่ไหนตัดกันจากใจได้จริงๆ หรอก..
กูพร้อมกอดมึงเสมอ พร้อมทำแผลเย็บปากให้มึง หาที่ให้มึงนอนพักเอาแรง กลับไปสู้ใหม่ กับโลกของมึง
ย้อนกลับไปวันที่ 30 สค. 67 เวลาเกินเที่ยงคืนไปหน่อยๆ
"ปัญญาจะมีคุณค่าจริงๆ เมื่อมันถูกส่งต่อ"
ส่งด้วยหัวใจ..
มึงอาจจะคิดว่ากูชอบพูดเอาหล่อ เจ้าสำบัดสำนวน มันก็ใช่ แต่ทุกสำนวนกูใช้หัวใจเขียนออกมานะเว้ย
อย่าให้คุณค่าดีๆ มันตายไปพร้อมกับตัวมึง
ชะตามึงไม่ได้ด้อยไปกว่าเพื่อนงี่เง่าแต่ดันบ้านรวย ไม่ได้ด้อยไปกว่านีกการเมืองหัวควยแต่วาสนาดี มันไม่้กี่ยวกับเรื่องพวกนี้
กูทำให้มึงเห็นแล้ว.. อนาคตของเรา เราสร้างมันเองได้
ปล. เขียนเหมือนอยู่กันคนละมุมโลก..
กูก็แค่รักมึง ไม่มีอะไร
ว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับพี่ Jakk Goodday (npub1mqc…nz85)
จริงๆผมอยาก Take Note นี้อย่าง Seriously แต่เอามาเล่าแบบฮาๆ แล้วกัน
เผื่อใครยังไม่รู้ว่าผมรู้จักแกเกือบสองปีกว่าแล้ว เอาง่ายๆ ผมก็เป็นแฟนคลับอาจารย์ตั๊มหลังปี 2021 นั่นแหละ หลังจากเรียนรู้ Bitcoin ซึ่งผมมีแพสชั่นและสนใจเรื่องทุนนิยม และมองว่า “ไอ้เหี้ยบิตคอยน์แก้ปัญหาทุนนิยมที่เป็นอยู่ได้ทุกเรื่องเลย เย็ดเป็ด”
จริงๆประวัติผมไม่มีอะไรมาก ผมเป็นพวก Introvert (คือกูก็ไม่อยากเป็นนะแต่เวลาคุยกับใครในสังคม ผมคุยสิ่งที่เค้าไม่เคยคุยกัน) สมัยนั้นผมเพิ่งเริ่มงานที่สองเป็น Tea Master และเราหาที่เก็บสะสมพลังงาน
ช่วงนั้นก็เห็นอาจารย์พูดถึงคุณจักรพันธ์ บ่อยๆ เพราะเค้าช่วยงานแปลของ จอน คาวาโล
จนในที่สุดมี Bitcoiner add facebook ผมเข้ามา
ใช่แล้วครับเค้าคนนี้คือ พี่ดำรงเดช ไอ้สัส โพสบิตคอยน์ทุกเช้า และพี่แกก็หายไปเกือบจะสองปีแล้วตอนนี้ยังไม่เห็นโผล่มาอีก เอาง่ายๆ คือกลุ่ม siamese ในเฟสอ่ะ ช่วงแรก แกโพสทุกวัน (ไอ้พวกมือใหม่ในนี้ตามไม่ทันแน่)
และอยู่ๆก็มีเมสเซนเจนเจอร์ดังขึ้นช่วงเมษา 2022 คือพี่ตั้ม จักรพันธ์นี่แหละ ตอนนั้นแกบอกฟอร์มทีมอเวนเจอร์ส อะไรไม่รู้แก สิ่งที่ผมต้องการคือเรื่อง ง่ายๆ
“ใช้ Ligthning ยังไง”
และแก ก็ลากผมกับพี่ขิง ตั้งดิสคอร์ดแม่งวันนั้น ผมก็แบบเออ มีแก๊งแล้วเว้ยไม่เหงาและ และแกก็ไปลากคนนู้นคนนี้มา สร้างคอมมู Local Bitcoin เป็นที่แรกที่ผมได้คุยกะพี่จตุพลแอดมิน Siamese เอาง่ายๆ คุยจนสนิทกัน เออ ลืมบอกถ้าคุณไม่เคยฟังท๊อปปิคอะไรมันๆ เจอกันดิสคอร์ด ทุกวันอังคาร ผมเข้าแทบจะทุกอาทิตย์ เพราะเราคุยท๊อปปิค ที่คนเข้าไม่คุย 55555
จนจัดงานที่มิตรสัมพันธ์ แม้ผมจะไม่ค่อยชอบสิ่งที่ทำไป แต่ก็ดีใจที่ได้เจอหลายๆคน
คนทั้งงานได้รับ LN จากผม แน่นอน
ช่วงแรกผมก็ฟัง แกนะตาตั้มนี่ แต่หลังๆ พูดยาวไป 8 ชม. ขี้เกียจฟัง แก ประกอบกับผมเป็นพวก toxic มากกว่าการสร้าง Positive commu ผมเลยเน้นไปที่เจอแต่ละคนๆดีกว่า
บังเอิญ ผมไปเจอ บก.จิงโจ้ที่ บ๊อบ ผมก็ไปโม้ให้แกฟัง ว่าโหหห คนนี้บ้าบิตคอยน์พอๆกับเราเลย เป็นนักแปลไปด้วย ก็ให้คอนแทร็กแกไป สรุปแกไปฟอร์มทีมกันเว้ย พอๆกับ อีประธานซุปเลย ไปบอกว่านี่ มีคนบ้าเศรษฐศาสตร์กว่าผม อีตาตั้มนี่ก็ไปลากเข้ามาหมด
ถือเป็นความโชคดีที่ทีมไรท์ชิฟแม่งมีแต่คนเจ๋งๆ และ ไม่เลือกคน toxic อย่างผมเข้าไป ผมโคตรดีใจเลยนะ เพราะผมก็บอกแกไปตรงๆ ว่ามีอะไรที่อยากทำ และไม่ได้อยากพาใครไปตายเพราะตัวเอง
ลองจินตนาการ RS มีตั๋ง โอ้โหหหห พัง55555 กูบอกเลยพังตั้งแต่วันแรก
แต่อีตาตั้มนี่ก็ขยันขยอ ถึงขนาดอ้อนวอนพูดความจริงบนความเท็จ ว่าผมหล่ออย่างนู้นอย่างนี้ ผมก็เข้าใจแหละว่าผมมันหล่อจริงๆอ่ะนะ แต่มันคนละเวย์ ผมก็แค่พยายามโยนอะไรที่ผมชอบไปให้ มึงชอบหรือไม่ชอบก็ช่าง ซึ่งผมก็ได้กลิ่นว่ามีบางเรื่อง ที่เอาไอเดียร์ที่ผมชอบมาทำบ้าง 55555 แค่แอบสงสัยแต่คิดว่ามี
จนเมื่อปีที่แล้วแม่งเสือกจัดงานใหญ่ ผมหล่ะประทับใจแทนมันจริงๆ แม่งขึ้นไปพูดบนเวที วันที่ 2 ผมก็แบบ “พี่พูดเหี้ยไรอ่ะ” มึงจัดงานใหญ่ พูดแค่ขอบคุณ ทำหน้าเหมือนง่วงนอนเดินลงมา ไอ้สัส เอาเครดิตมึงไปหน่อยดิ
จนปีนี้ผมสัมผัสได้ว่าคนที่แบกองค์กรณ์ เล่าเรื่องแปดบรรทัดโดยใช้เวลา 8 ชม. แม่งหวังดีกับคอมมู จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมได้ฟังแล้วผมก็รู้สึกสำนึกกับสิ่งที่มันทำ คือการ ต้องการส่งต่อคุณค่า ไปยังอีกหลายๆเจเนอเรชั่น มันคือ อเจนด้าของมัน และผมมองว่านี่คืออเจนด้าที่ดี คือการถ่ายทอด ความสวยงาม มากกว่า การกัดคนอื่น(แม้ผมจะชอบทำวิธีหลังก็ตาม)
ดังนั้นผมอยากให้โพสนี้ที่ทุกคนชาว Siamstr ได้อ่าน และ วันงาน ช่วยส่งเสียงให้พี่ตั้มแกด้วย แกเต็มที่จริงๆ บอกให้แดกเนื้อแม่งเสือกแดกเบีย กูบอกให้มึงดูแลสุขภาพตัวเองไอ้สัส เลขสี่แล้วนะพี่ 55555
สุดท้ายนี้ไม่มีอะไรมาก ผมแค่รู้สึกว่า Nostr ครบ 1 ปี อยากจะโพสอะไรที่เป็นอิสรภาพบ้าง ซึ่งก็ไปอ่านเอาข้างล่าง ความในใจเรื่องอิสรภาพ กูเขียนเป็นอแคนเดมิค ทุกอย่าง
เอาเป็นว่าผมมาขอบคุณตั้มจักกู๊ดเกย์ แล้วกัน ที่ทำให้ผมสามารถท๊อกซิกได้ โดยที่มีมันยังคอยมองห่างๆอย่างห่วงๆอยู่เสมอ ผมรับรู้ได้
#siamstr