.
มันมักจะมีกลุ่มคนบางกลุ่มกล่าวหาว่าอุดมการณ์และกลุ่มของเราเป็น “ฝ่ายขวาใหม่” (“New Right”) หรือ “ฝ่ายขวาทางเลือก” (“Alt-Right”) ซึ่งในทางตรงกันข้ามและในความเป็นจริงแล้วเราคือ “ฝ่ายขวาเก่า” (“Old Right”) ที่มีอุดมการณ์แตกต่างจากฝ่ายขวาใหม่ที่เกิดขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 อย่างชัดเจน เราต่อต้านอุดมการณ์ของเหล่าฝ่ายขวาใหม่ที่เกิดขึ้นในช่วงสงครามเย็นในประเทศสหรัฐอเมริกา เช่น กลุ่มอนุรักษ์นิยมใหม่หรือ “neoconservatism” และ กลุ่มเสรีนิยมใหม่หรือ “neoliberalism” ที่สนับสนุนการแทรกแซงทางการเมืองต่างประเทศ, สนับสนุนตลาดเสรีแบบบังคับ และการบังคับแจกประชาธิปไตยที่เห็นได้ทั่วโลก ในทางตรงกันข้ามเราสนับสนุนกลุ่มอนุรักษ์นิยมเก่าหรือ “paleoconservatism” และ กลุ่มอิสรนิยมแบบเก่า “paleolibertarianism” ที่เป็นกระแสของฝ่ายขวาก่อนสงครามที่มีเป้าหมายในการต่อต้านนโยบายนิวดีล (New Deal) เรามองว่าสหรัฐอเมริกาควรที่จะกลับไปใช้นโยบายทางการต่างประเทศก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 จะเกิดขึ้น กล่าวคือหันไปหานโยบายไม่แทรกแซง (non-interventionism) และ ต่อต้านนโยบายการเข้าร่วมสงครามของ ประธานาธิบดี แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ (Franklin D. Roosevelt) แทน คำว่า “paleoconservatism” และ “paleolibertarianism” ถูกเริ่มใช้ในช่วงทศวรรษที่ 1980s เพื่อใช้นิยามกลุ่มอนุรักษ์นิยมและอิสรนิยมแบบดั้งเดิม ความขัดแย้งระหว่างฝ่ายขวาใหม่และฝ่ายขวาเก่าเกิดขึ้นจากความไม่พอใจของกลุ่มอนุรักษ์นิยมและอิสรนิยมดั้งเดิมที่มองว่ากระบวนการการแจกประชาธิปไตยและความหลากหลายในนามของเสรีนิยมทั่วโลกโดยฝ่ายอนุรักษ์นิยมใหม่เป็นแนวคิดที่ห่างไกลจากอุดมการณ์ที่ใช้สร้างชาติแบบดั้งเดิมตามเจตนารมณ์ของบิดาผู้ก่อตั้งสหรัฐอเมริกา (Founding Fathers of the United States) และการที่ฝ่ายขวาใหม่มองว่าฝ่ายขวาเก่าเป็น “ตำรวจโลกไม่พอ” และ “รัฐบาลที่อุ้มทุกคนไม่พอ” จึงทำให้ฝ่ายขวาใหม่มองว่าสหรัฐอเมริกาควรที่จะยืนเป็นหนึ่งของโลกและเพื่อควบคุมโลกให้เป็นไปตามความต้องการของชนชั้นนำสหรัฐฯ และเหล่าชนชั้นนำโลกนิยม (globalists) ในบทความนี้เราจะอธิบายว่าทำไมเราจึงเป็นขวาเก่าและทำไมขวาใหม่ถึงเป็นจุดยืนที่ทำให้ฝ่ายซ้ายโตขึ้นมาและปราศจากความมั่นคงที่นำพาความหายนะมาสู่ฝ่ายขวาทางการเมืองโดยรวม
=
ในแง่ของการเมืองภายในประเทศ การเมืองระหว่างประเทศและสังคม
=
ฝ่ายขวาใหม่มีจุดเริ่มต้นมาจากสมาชิกของฝ่ายขวากลางของทั้งสองพรรคใหญ่ในสหรัฐฯ ที่ปฏิเสธแนวทางการลดอำนาจรัฐของฝ่ายขวาเก่าและยอมรับแนวคิดของรัฐบาล แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ และผลพวงของลัทธิเคนส์เซี่ยน (Keynesianism) ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยมีความเห็นว่าอุดมการณ์ฝ่ายขวาแบบเก่าเป็นผลทำให้ “ลัทธิฟาสซิสต์” (fascism) เกิดขึ้นมาได้เพราะรัฐบาลสหรัฐฯ ไม่ไป “ดูแล” เวทีโลกเลย (ซึ่งเป็นความคิดที่ผิดเนื่องจากตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 เป็นต้นมารัฐบาลสหรัฐฯ ก็ได้ทำการ “ดูแล” โลกมาโดยตลอดไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม – เพราะการ “ดูแล” ของรัฐบาลสหรัฐฯ และการตีกรอบให้กับตะวันออกโดยเฉพาะในสาธารณรัฐไวมาร์หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ต่างหากที่ทำให้ลัทธิฟาสซิสต์เกิดขึ้นมาราวกับเป็นปฏิกิริยา) ถึงแม้พวกเขาฝ่ายขวาใหม่จะไม่ปฏิเสธนโยบายนิวดีลก็ตาม แต่พวกเขาก็มองว่ามรดกของนิวดีลอย่างนโยบาย “Great Society” ของ ประธานาธิบดี ลินดอน บี. จอห์นสัน (Lyndon B. Johnson) และการเติบโตของซ้ายใหม่ (New Left) เป็นผลลัพธ์ของการที่พรรคเดโมแครต (Democratic Party) ปล่อยให้ลัทธิคอมมิวนิสต์และซ้ายเฉดอื่น ๆ เข้ามาแทรกแซงการเมืองภายในประเทศตั้งแต่ยุค 1930s เป็นต้นมา แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาฝ่ายขวาใหม่จะเห็นว่าภัยร้ายคือลัทธิคอมมิวนิสต์พวกเขสก็ไม่ได้มองว่าเสรีนิยมประชาธิปไตย (liberal democracy) ที่มีกลไกอันเปราะบางสามารถที่จะนำปัญหาอื่นเช่นอุดมการณ์ซ้ายเข้ามาแทรกซึมได้ มากไปกว่านั้นพวกเขายังพยายามที่จะเสนอจุดยืนของพวกเขาว่าสนับสนุน “โลกเสรี” แต่ในขณะเดียวกันก็พยายามที่จะเพิ่มอำนาจรัฐในการจัดการปัญหาต่าง ๆ และมองว่างบประมาณของกระทรวงกลาโหมควรจะถูกเพิ่มให้มากขึ้น แสดงให้เห็นถึงการยึดถือ “ความเป็นข้อยกเว้นที่ไม่มีหลักการ” (“unprincipled exception”) ของฝ่ายขวาใหม่ กล่าวคือ “วัฒนธรรมทางการเมืองที่เหมือนจะขวาแต่เปิดทางให้กับฝ่ายซ้ายเนื่องจากความไม่มั่นคงของจุดยืนและการยอมรับกลไกที่จะนำไปซึ่งสู่การเติบโตของฝ่ายซ้าย” (Francis 1994) ที่หนักไปกว่านั้นก็คือพวกเขาได้รับการสนับสนุนจาก “องค์กรคณะกรรมการชาวยิวอเมริกัน” (American Jewish Committee, AJC) และองค์กรยิวอื่น ๆ อย่างล้นหลาม ส่งผลทำให้นโยบายต่าง ๆ ที่พวกเขาฝ่ายขวาใหม่ทำนั้นจะต้องเอื้อให้กับชาวยิวทั้งในและนอกประเทศอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งตามความคิดของนักเขียนและนักปรัชญาการเมืองฝ่ายขวาเก่าอย่าง พอล ก็อดฟรีด มองว่า “เพราะอิทธิพลขององค์กรเหล่านี้จึงทำให้ประชาชนชาวอเมริกันต้องเสียภาษีและอำนาจการต่อรองของตนเพื่อที่จะให้รัฐบาลสหรัฐฯ ของตนสนับสนุนรัฐอิสราเอลและการกระกระทำของของรัฐอิสราเอลมาโดยตลอด” (Gottfried 2015) นอกเหนือจากนั้นองค์กรเหล่านี้ก็ยังสนับสนุนนโยบายสิทธิมนุษยชน (civil rights) ที่มาพร้อมกับการละเมิดปัจเจกบุคคลและพื้นที่ส่วนตัว บางนโยบายก็ขัดกับรัฐธรรมนูญที่บิดาผู้ก่อตั้งได้ตั้งเอาไว้ แต่ฝ่ายขวาใหม่ก็มักจะอ้างว่ารัฐบาลกลางต้องแข็งแกร่งเหนือรัฐบาลรัฐมาโดยตลอดมันจึงทำให้นโยบายอนุรักษ์นิยมใหม่สำเร็จมาโดยตลอด
.
ในขณะเดียวกันนั้นทางเราในฐานะ “ฝ่ายขวาเก่า” ได้ต่อต้านนโยบายที่กล่าวมาทั้งหมด พวกเราต่อต้านการเพิ่มอำนาจรัฐและงบประมาณกระทรวงกลาโหม และพวกเรามองว่านโยบายที่เกิดขึ้นที่มาจากจุดยืน “ดูแล” ของฝ่ายขวาใหม่ที่ร่วมมือกับฝ่ายกลางซ้ายนั้นส่งผลร้ายมากกว่าผลดีต่อการทำให้ประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่และรุ่งเรืองในแง่ของประเพณีที่บิดาผู้ก่อตั้งได้สร้างรากฐานเอาไว้ พวกเรามองว่าการแทรกแซงทางการเมืองภายในจากองค์กรของรัฐ เช่น จากการกระทำสำนักงานสอบสวนกลาง (Federal Bureau of Investigation, FBI) เพื่อถอนรากทั้งลัทธิคอมมิวนิสต์และลัทธิฟาสซิสต์ถือว่าเป็นการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของประชาชนชาวอเมริกันเป็นอย่างมาก การเสนอว่า “ต่อต้านลัทธิฟาสซิสต์” ของฝ่ายขวาใหม่อย่างซ้ำไปซ้ำมาก็ถือเป็นการสนับสนุนฝ่ายซ้ายใหม่ที่นำลัทธิฟาสซิสต์มาเป็นแพะรับบาปจากเรื่องทุกอย่างที่ฝ่ายซ้ายใหม่มองว่าเป็นปัญหาแบบทางอ้อม การสนับสนุนเสรีนิยมประชาธิปไตยในขณะเดียวกันก็เพิ่มอำนาจรัฐเพื่อปกป้องเสรีนิยมประชาธิปไตยดังกล่าว อย่างการสนับสนุนให้รัฐเยอรมันนีตะวันตกหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 มีองค์กรของรัฐที่ “ปกป้องรัฐธรรมนูญเสรีนิยมประชาธิปไตย” โดยเฉพาะก็ถือว่าเป็นความย้อนแย้งของฝ่ายขวาใหม่ที่มองว่าเสรีภาพจะต้องถูกกำหนดโดยรัฐและความสุดโต่งอย่างซ้ายจัดหรือขวาจัดจะต้องถูกกำจัดเพื่อสร้างโลกที่มีแต่ความสงบสุขผ่านการบังคับโดยโลกตะวันตกเสรี (Gottfried 2020)
.
แต่ในความเป็นจริงแล้วพวกเขาพยายามที่จะบังคับให้ทั้งโลกเห็นด้วยกับ “ระบบเสรีนิยมประชาธิปไตย” เมื่อพวกเขามองว่าเสรีนิยมประชาธิปไตยคือทางออกของทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้พวกเขาก็ย่อมที่จะนำมาซึ่งวัฒนธรรมความเป็นสากล (cosmopolitanism) ที่เข้าไปแทนที่วัฒนธรรมและระบบการจัดสรรของท้องถิ่นทำให้เกิดปัญหากับคนในท้องถิ่นเป็นอย่างมาก (Whitaker 1982) ในที่นี้เราก็จะเห็นได้ชัดเจนผ่านการที่ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ประท้วงไม่ให้มีฐานทัพอเมริกัน ญี่ปุ่นแพ้ให้กับสัมพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่ 2 และสูญเสียอธิปไตยไปพร้อมกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นของตนที่ถูกสั่นคลอน ในขณะที่เกาหลีถูกแบ่งเป็นสองขั้วเหนือกับใต้ตาม “เกมสร้างความสงบศึก” ของฝ่ายสัมพันธมิตรที่ได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายขวาใหม่ หรือแม้แต่การสนับสนุน “รัฐบาลชั่วคราว/เสรีนิยมประชาธิปไตยฆราวาสอัฟกานิสถาน” หลังจากที่รัฐบาลตาลีบันถูกล้มลงหลังปี 2001 ซึ่งไม่ต่างอะไรเลยจากกระกระทำของสหภาพโซเวียต 20 ปีก่อนหน้านั้น ประเด็นนี้ในด้านของการเมืองระหว่างประเทศฝ่ายขวาใหม่ได้สนับสนุนการแทรกแซงประเทศอื่นในนามของ “เสรีนิยมประชาธิปไตย” อย่างชัดเจน ซึ่งตรงนี้ก็ได้ก่อปัญหามากมายในระดับของภูมิภาค ยกตัวอย่างเช่น (i) ประเทศทั้งหลายในตะวันออกกลางทุกวันนี้ที่มีปัญหาส่วนหนึ่งก็เพราะการสนับสนุนให้สร้างรัฐอิสราเอลของรัฐบาลสหรัฐฯ หลังจากที่สงครามโลกครั้งที่ 2 จบลง ถึงแม้ว่าจะเป็นความเห็นของคณะรัฐบาลฝ่ายกลางซ้ายในขณะนั้นก็ตามผู้ที่สนับสนุนการสร้างรัฐอิสราเอลก็มาจากฝ่ายกลางขวา/ขวาใหม่มาโดยตลอดและไม่มีทีท่าว่าจะยกเลิกสนับสนุนแต่อย่างใดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา; (ii) การบุกรุกอิรักและอัฟกานิสถานโดยอ้างว่าเป็น “การแก้แค้น” เหตุการณ์ 9/11 และอ้างเหตุผลที่ไร้หลักฐานที่ว่าอิรักในตอนนั้นมีอาวุธนิวเคลียร์ไว้ในครอบครอง ท่านผู้อ่านน่าจะรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเหตุการณ์บุกรุกสองประเทศดังกล่าวมีบทสรุปออกมาเป็นเช่นไร; (iii) การสนับสนุนรัฐบาลยูเครนหลังจาก “การประท้วงปี 2014” เป็นต้นมาที่ส่อให้เห็นถึงการที่รัฐบาลสหรัฐฯ ต้องการที่จะกดดันรัสเซีย และ อื่น ๆ อีกมาก
.
ทางผู้เขียนแนะนำให้ไปอ่านงานเขียนและฟังเลคเชอร์ของนักรัฐศาสตร์การเมือง จอห์น เมียร์ไชเมอร์ (John Mearsheimer) ที่วิจารณ์ “การแจกประชาธิปไตย” มาโดยตลอด ทั้งนี้เพราะว่าเราวิจารณ์การแทรกแซงต่างประเทศโดยรัฐบาลสหรัฐฯ ที่เป็นแนวคิดของฝ่ายขวาใหม่/อนุรักษ์นิยมใหม่เสียส่วนใหญ่ไม่ได้หมายความว่าเราจะเห็นด้วยกับรัสเซียหรือจีน เราต่อต้านการแทรกแซงทางการเมืองและสงครามที่ก่อโดยทั้งสองประเทศดังกล่าวเช่นกัน ที่เราสนับสนุนขั้นต่ำที่สุดคือการไม่แทรกแซง (non-interventionism) ส่วนเป้าหมายของเราคือการไม่ยุ่งกัน (let live) และนโยบายโดดเดี่ยวนิยม (isolationism) พร้อมกับชูให้ประเทศสหรัฐอเมริกาและประชาชนชาวอเมริกันอยู่เหนือสิ่งอื่นใด (America First) เหนือกว่ารัฐอิสราเอล, เหนือกว่าเด็กแอฟริกันโลกที่สาม และเหนือกว่าฝ่ายซ้าย เพราะฝ่ายขวาใหม่/กลางขวามีแนวคิดที่จะนำทั้งโลกและสังคมท้องถิ่นไปสู่หนทางของสากลนิยมที่เปิดทางให้กับฝ่ายซ้ายเราจึงยืนหยัดที่จะเป็นฝ่ายขวาเก่าดั้งเดิม
.
บรรณานุกรม
Francis, Samuel T. Beautiful Losers: Essays on the Failure of American Conservatism. Columbia, MO: University of Missouri Press. August 1, 1994.
Gottfried, Paul. “The Influence of the Jewish Lobby”. Bodrum, Turkey: Property and Freedom Society. February 9, 2015. https://youtu.be/gYPAvT-3Fvs.
Gottfried, Paul. The Vanishing Tradition: Perspectives on American Conservatism. DeKalb, IL: Northern Illinois University Press. July 15, 2020.
Whitaker, Robert W. The New Right Papers. New York City, NY: St. Martin's Press. January 1, 1982.
