แต่ยอมรับเลยว่า ตั้งแต่หนุ่มดาบดำเรากลายเป็นหัวหน้าตี้ฮาเร็มแล้ว ความรู้สึกเครียด กดดัน ที่เป็นจุดขายหลักมันค่อยๆ หายไป
เหลือแต่ความรู้สึกสงสัยว่า “มึงจะชนะได้ไงวะ?” ที่ทำให้เราอยากอ่านต่อ
#siamstr
quotingBERSERK เข้มข้น หม่นดิบ และบีบหัวใจถึงแค่ช่วงประมาณ 15 เล่มแรกเท่านั้น เพราะหลังจากนั้น นอกจากลายเส้นที่คลีนขึ้นเรื่อย ๆ เนื้อเรื่องก็เบาขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน จนกูงงว่านี่เรื่องเดียวกันจริงหรอ
note1gtk…dalh
จากพล็อตอันกระชับน่าติดตาม ก็เริ่มย้วยกลายเป็นพล็อตแนว "รวมตี้ ฟาร์มของ ตีมอน" ไปเรื่อย ๆ แบบเหนื่อยกับการอ่านและทำความเข้าใจ โดยเฉพาะการที่สเกลพลังของกัทส์และตัวประหลาดทั้งหลายที่พบเจอมันเริ่มยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อย ๆ (ไม่รวมการยัดเรื่องเวทย์มนต์เข้ามาจนตรรกะพลังต่าง ๆ ไร้ความหมายอีกนะ)
ผลคือนอกจากฉากต่อสู้จะไม่บีบหัวใจใด ๆ แล้ว ยังต้องมารำคาญกับการที่ตัวละครต้องคอยอธิบายว่าไอ้ตัวยึกยือที่มึงกำลังต่อยตีอยู่ด้วยเนี่ยมันน่ากลัวตรงไหนวะ ทั้งที่สุดท้ายเดี๋ยวพ่อดาบดำของเราก็ชนะแบบงง ๆ ได้ทุกที (งงลายเส้นนี่แหละ ตีลังกาสู้กันซะสายตาตามไม่ทันแล้ว)
ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมเราถึงเลิกอ่านไปเลยเมื่อสิบปีก่อน เพราะพอย้อนกลับมาอ่านอีกรอบตอนนี้ก็รู้สึกเหนื่อยพิกล ความบันเทิงหดหาย แถมมีตัวละครที่ไม่ได้น่าสนใจอะไรเลยโผล่ขึ้นมาเต็มไปหมด เสียดายเหมือนกันนะที่มังงะชั้นเลิศที่เปิดตัวระดับอลังการต้องมากลายเป็นเช่นนี้ ไม่ได้ต่างอะไรกับซีรีส์ Game of Thrones เลย เศร้า
#siamstr
#cartoon #manga