ช่วงนี้ฉันกำลังทำร้านที่บางแสนอยู่ มันมีเหตุผลส่วนตัวที่ฉันจำเป็นต้องไปอยู่หน้างานตลอดเวลา
ที่ร้านประชุมกันแล้วว่าวันที่เหมาะสมที่สุดที่จะย้ายร้าน set up ระบบกันคือวันที่ 17 ก.ย. และนั่นมันคือ 2 วันหลังงาน TBC2024
ในทีแรกฉันดูจากหน้างาน ณ ตอนนั้นก็คิดว่าน่าจะพอได้ สุดท้ายเป็นธรรมชาติของงานก่อสร้าง ถ้าหน้างานไม่มีปัญหาแปลว่าวันนั้นไม่ได้ทำงาน schedule งานไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ ทุกๆงาน ทุกๆช่างจะเข้ามารุมเร้ากันในช่วงงาน conference พอดี นี่ไม่รวมงานประจำเช่นทำบัญชีร้าน (ช่วงนี้ต้องประเมินภาษีกลางปีพอดีด้วย) และงานจิปาถะเช่นรับ-ส่งลูก
ฉันนอนกุมขมับอยู่เป็นอาทิตย์ หาทางออกว่าในวันงานจะทำยังไง ฉันจะฝากคนมาดูงาน, หาคนเคลียร์ detail ,ไปงาน TBCแค่วันเดียว ,วิ่งไปวิ่งมา กทม.-ชลบุรี และสารภาพตามตรงมีความคิดแว๊บนึงขึ้นมา
….“หรือว่าเราจะไม่ไปงาน TBC ดีวะ ถ้าแบบนั้นทุกอย่างง่ายขึ้นเยอะเลยนะ“…
สุดท้ายหน้างานช้ากว่าที่คิดเยอะมาก ต้องยอมเลื่อนวันย้ายของเข้าออกไปอีกอาทิตย์นึง คือฉันอ้างในที่ประชุมแบบนั้น จะเอางาน TBC ซึ่งเป็นเรื่องส่วนตัวมาอ้าง มันจะดูไม่งาม แม้มันจะเป็นความจริงก็เถอะ แต่ความศักดิ์สิทธิในการบริหารมันจะไม่เหลือเอา และการเลื่อนอะไรแบบนี้ออกไปมันมีค่าใช้จ่ายนะ มันกระทบหลายปาร์ตี้
ยังไงซะ ฉันก็โล่งใจไปครึ่งนึงเลย ดูแล้วน่าจะพอไปได้ งานมันน้อยลงไม่เยอะหรอก แต่พอจัดการได้
อีกทั้งก่อนวันจัดงาน 2-3 วัน pigrock (npub16un…cn35) โทรมาบอกว่าจะเข้าไปจัดบูธก่อนในวันศุกร์ ถ้าผมมีอะไรจะเอาไป ให้ฝากไปได้เลย
เหมือนสวรรค์ส่งน้องรักมาโปรด!! แชมป์อาจจะไม่รู้ตัว แต่นั้นมันคือเสียงสวรรค์ของฉันเลย
แล้วก็โชคดีเหลือเกิน วันศุกร์หน้างานติดขัด เดินต่อไม่ได้แล้ว ต้องรอวันจันทร์ (โชคดียังไงก่อน) ฉันไม่ต้องอยู่แล้วก็ได้
ฉันรีบออกจากหน้างาน ขับรถไปกรุงเทพเลย ไปทั้งแบบเหม็นๆ ฝุ่นๆนั่นแหละ เอาจริงๆบูธฉันเตรียม ไม่กี่นาทีก็เสร็จ ค่อยมาวันเสาร์ก่อนงานเริ่ม 10 นาทียังทันสบายๆ จะขับรถไปชม.กว่า จัดโต๊ะ 5 นาที แล้วขับรถกลับอีกชม.กว่าเพื่อ!!!!
แต่อยากไปไง อยากไปเจอทุกๆคนไง ฉันรู้ว่านี่มันคือค่าพรีเมียมสำหรับบางคนเท่านั้นที่จะได้รับ
ฉันเองกะไว้อยู่แล้วว่าในงานคงจะไม่ได้เข้าไปฟังอะไรเท่าไหร่ เดี๋ยวค่อยมาดูย้อนหลังเอา แต่เราอยากไปเจอกับคนนู้นคนนี้มากกว่า และการได้ไปเจอคนอื่นๆก่อน มันเหมือนได้วันเพิ่มอีก 1 วัน ลักษณะซื้อ 2 แถม 1 5555555
แล้วก็ไม่ผิดหวัง ฉันเจอทุกคนที่อยากเจอ และอีกอีกหลายคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ ที่แปลกใจคือ ฉันคิดว่าจะพบกับกลุ่มคนที่กะลังหัวฟู กำลังเตรียมงานอะไรซักอย่างอย่างเร่งรีบ ลักษณะเหมือนคืนก่อนส่ง thesis แต่เปล่าเลย ทุกคนดูสบายๆ สีหน้าแบบดูมีความสุขเบาๆ
ฉันเดินผ่านงานศิลปะและตุ๊กตาแจ๊คหิ้วปิรันย่าสุดอลังการของแชมป์ ผ่านเข้าไปเห็นบูธที่เกือบจะเสร็จหมดแล้วแบบเปิดคืนนั้นเลยก็ได้ และไปสุดที่เวทีที่โคตรพ่อจะแกรนด์ ซึ่งมีน้องนิ่มและเทนโด้ซ้อมอยู่
วินาทีนั้น ฉันแทบจะเขกหัวตัวเอง
“ทุกคนมีราคาที่ต้องจ่ายนี่หว่า”
ที่เล่ามายืดยาว ไม่ได้พยายามเรียกร้องความสนใจ หรือทำให้ดูน่าเห็นใจแต่อย่างใด แต่อยากชวนให้เห็นว่า ทุกๆคนล้วนจะต้องยอมแลกอะไรซักอย่างไป เพื่อให้งานนี้เกิดขึ้น หรือเพื่อแค่ให้มางานนี้ได้
คุณว่าแชมป์ขนรูปทั้งหมดและตุ๊กตาแจ๊คมายังไง
คุณว่าเทนโด้กับน้องนิ่มซ้อมกันมาก่อนวันนั้นแล้วกี่ชม.
คุณว่าแจ๊คต้องขายเวรไปกี่คืน
ประธานซุปได้นอนกี่ชม.
กี่คืนที่จารย์ต้ำนอนไม่หลับ ส่วนจารย์โบว์ก็คูณสองของจารย์ต้ำไปได้เลย
พี่ปิ๊ปมีค่าใช้จ่าย และค่าเสียโอกาสเท่าไหร่ เพื่อมาสนับมนุนงาน
บูมมางานยังไง
กี่คนที่ต้องลางานเพื่อมาร่วมงาน
กี่คนที่ต้องเลื่อนนัดสำคัญเพื่อแค่จะได้มาเจอกัน
กี่คนที่ต้องมาคนเดียวแบบเขินๆ แต่ก็เอาชนะตัวเองมาจนได้
ไล่ให้ตายก็ไล่ไม่หมด
ทุกคนยอมแลกอะไรซักอย่างไปทั้งนั้นเพื่อได้มาเจอกัน
แล้วมีคนแบบนี้มารวมกันประมาณ 7-800 คน โดยสิ่งที่ได้ตอบแทนไม่ใช่ตัวเงินเลยซักคน
..อัศจรรย์…
ภาพที่ฉันเห็นทุกๆคนมีความเบาๆบนใบหน้าในคืนวันเตรียมงาน มันบอกฉันว่า
“ทุกๆคนกำลังเริ่มได้รับรางวัลกับสิ่งที่ยอมจ่ายราคาไปอยู่…”
ไม่ใช่ไม่เหนื่อย ไม่ใช่ว่างานมันง่ายๆ ไม่ใช่ว่าที่ยอมแลกไปมันเรื่องเล็กๆ แต่รางวัลที่ได้รับมันดูจะคุ้มค่าที่เหลือเกิน
งานมันบรรลุไปแล้วอย่างน้อย 1 วัตถุประสงค์โดยที่งานจริงยังไม่เริ่มเลยด้วยซ้ำ
และฉันก็ยังไม่ได้เริ่มรีวิวอะไรเลย 5555555
#Siamstr
#TBC2024
ขอขโมยรูปมาดื้อๆนะ itssara (npub1z7k…xre4)
