อ.มนิพร หรือ อ.โบว์
.
ต้องเท้าความการเริ่มต้นชีวิต อ.พิเศษ
ผมนิดนึง ถึงจะเห็นภาพรวม
ตอนนั้นเพื่อนผม อ.อัด (ชด)
หลังจากจบที่ศิลปากร ก็มาเรียนโท
และเริ่มต้นสอนที่ สถ. ธรรมศาสตร์
และชวนผมมาช่วยสอนรุ่น 1 ในปี 2011
.
ปีแรกยังไม่เจอ อ.โบว์
มาเจอในอีกปีสองปีถัดมา
ตอนนั้นชดบอกแนะนำผมว่า
น้องคนนี้ ชื่อ อ.โบว์
เป็นรุ่นน้องเราสามปี
พร้อมกระซิบบอกผมมา 1 ประโยค
ผมจำวินาทีแรกไม่ได้หรอก
ว่าพูดอะไรกันหรือ
คุยอะไรกันแต่จำมวลรวมของความรู้สึก
ได้ว่า “น้องโบว์แม่งคือเด็กผู้หญิง
ที่เรียนสถาปัตย์ในอุดมคติ”
แปลว่า มีความตลก พยายามเล่นมุก
แต่งตัวแบบเด็กถาปัดเจนวาย
ที่มาเป็นอาจารย์
มีความกวนในบทสนทนา
และมีความจริงใจในแววตา
.
เราร่วมสอนกันครั้งแรกแบบจริง ๆ
คือวิชาวัสดุและการก่อสร้าง ฯ
ก็คือเรียนเขียนแบบด้วยมือ ต่อโมเดลไม้
และก็เรียนวัสดุก่อสร้างแหล่ะครับ
แล้ววิชานี้เนี่ย ถ้าคุณรู้จักเด็กสถาปัตย์
ศิลปากรจะพบว่า เราถูกฝึกมาอย่าง
หนักหน่วง อ.ให้เกรดโหดมาก
ตกเป็นตก เรียนซัมเมอร์กันว่าเล่น
F กันค่อนห้อง
ซึ่งไม่ขอกล่าวในรายละเอียด
เกี่ยวกับความโหดที่เจอละกัน
เอาเป็นว่าถ้าจบมาได้
ก็นับว่าผ่านนรกขุมที่ลึกที่สุด
ของการเรียนที่วังท่าพระมาแล้ว
จึงอย่าแปลกใจ ที่ถ้าไปคณะสถาปัตย์
ที่ไหนจะเห็นเด็กศิลปากรสอน Con.
(ชื่อย่อของวิชานี้)
ตอนนั้น อ.โบว์ เป็นผู้ดูแลรายวิชา
ของรุ่น 3 เลยชักชวนผมมาช่วยดูนักศึกษา
การเรียนการสอนก็เป็นไปตาม
ที่มันควรจะเป็น ตามหลักสูตร
แต่สิ่งที่ประทับใจ อ.โบว์คือ
มีความทุ่มเทในการสอนมาก
วิชานี้นศ.ต้องส่งโมเดลที่ต่อจากไม้
และแบบก่อสร้างที่เขียนด้วยมือ
เด็กหลายสิบคน แบบคนละเป็นสิบแผ่น
ต้องมาไล่ดูทีละจุด อ.โบว์ทุ่มเทตรวจทุกแผ่น
และทุกรอยต่อของโมเดล
ตรวจข้อสอบหนา ๆ ได้อย่างเยี่ยมยอด
มีคลาสสอนก่อฉาบ ก็เตรียมของมาอย่างดี
อุปกรณ์สอนที่ผมนึก ๆ ได้
ก็โทรบอก อ.โบว์ วันไปสอนก็มีวางไว้
ตรงโต๊ะแล้ว จำได้ดีถึงอุปกรณ์
สอนเรื่องหลังคาปั้นหยา
อ.โบว์ ประกอบขึ้นมาเอง
ด้วยอุปกรณ์ในบ้าน
อย่างกับแม็คกายเวอร์
ครับ น้องโบว์เธอเป็นเด็กสถาปัตย์
โดยเนื้อแท้เลยทีเดียว
.
พักเที่ยงเรามักจะรวมแก๊งอาจารย์
ไปกินข้าวกัน ใต้คณะมั่ง
เดินไปคณะข้าง ๆ มั่ง และจบ
ด้วยกาแฟและขนมเพื่อความอิ่มใจ
อ.โบว์สามารถล้วงกับข้าวในจาน
ของสมาชิกไปกินได้หน้าตาเฉย
(นับว่าไม่สนิทกันคงมีตบตี)
และนางก็เอาไปเคี้ยวอย่างอร่อย
จนผมรู้สึกว่าบางทีน้องอาจจะหิวจริง ๆ
หลัง ๆ ผมก็เลยสั่งกับข้าวแยกมา
แต่การกระทำบางอย่างมันไม่มีเหตุผล
มันเกิดจากสภาวะอารมณ์
ใช่ครับ
นางยังคงสอยไข่ดาว
ในจานผมไปได้อย่าง
ไม่สะเทือนใจใด ๆ
.
อ.โบว์ เป็นคนที่มีน้ำใจดี
หน้าตาน่ารัก และเป็นมิตร
ไม่แปลกที่ อ.จะมีแฟนคนนึง
ที่จะมาทักทายที่ห้องพักอาจารย์
ตอนเที่ยง ๆ เพราะแฟนแกก็
เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นั่น
.
วันนึง อ.โบว์ก็มาเชิญให้ไปงานแต่งงาน
ที่มี Theme เป็น Star wars + Star trek
+ Dr.who แน่นอนว่า
เด็กราชบุรีอย่างผมไม่รู้จัก
Dr. Who แน่ ๆ
และทั้งงานมีแต่งเข้า theme มา
สองคนถ้วน คือ ผม กับ พี่เจ้าบ่าว
ตอนเดินไปตักข้าว
บางทีก็เขิน ๆ บ้างที่มี Lightsaber
เหน็บไว้ที่เอว
.
หลังจากนั้น
ทั้งสองคนก็มีลูกที่น่ารัก 2 คน
ผมดีใจกับหลานทั้ง 2 คนมาก
ที่ได้พ่อแม่ ที่มีคุณภาพ
และจิตใจดีขนาดนี้
.
จากเรื่องราวที่ผมพบเจอ
และรับรู้มาบ้าง
โบว์ทำทุกอย่างให้ครอบครัว
อุปสรรคและความยากลำบาก
ไม่สามารถลบรอยยิ้มเธอได้
แม้ตอนพูดและกดคอมไปด้วย
ผมจะเห็นแววตา
อันเหนื่อยล้าของเธอก็ตาม
ซึ่งงานใหญ่ที่ผ่านมา อ.โบว์และสามี
ทำงานด้วยความตั้งใจจริง ๆ
ถ้าทุกคนรู้สึกว่ามันดี
ผมบอกเลยว่ามันโคตรดี
เพราะมันผ่านความตั้งใจ
และความปรารถนาดีจากสองคนนี้
และทีมงานจริง ๆ
.
วันที่ชดกระซิบผม
ชดบอกว่า
“ถ้ามึงจะมีแฟนซักคน
ควรหาให้ได้อย่างน้องโบว์”
ใช่ครับ อ.สามีน้องโบว์คนนั้น
โชคดีมากที่ได้ภรรยาที่ดีขนาดนี้
และเป็นแม่ที่ดีมากจริง ๆ
.
ส่วนอาจารย์คนนั้น
ไว้ผมจะมาเล่าให้ฟังละกัน
คนที่ปรากฏตัวมาตอนเที่ยง
แล้วผมก็ทิ้งน้องโบว์ไปกับเขา
นั่งเม้าท์เรื่องเกม สเต็ก
และรองเท้าวิ่ง
ชายคนเดียวกันกับที่
ห้อย Flash drive สีขาวมา
แล้วบอกว่าเก็บอะไรบางอย่าง
ไว้ในนั้นได้นั่นแหล่ะครับ
.
#Siamstr
