pao.siwat on Nostr: ...

"การกำหนดขั้นต่ำนั่นแหละคือต้นเหตุของความไม่เท่าเทียมในสังคม"

โควทคำพูดประโยคนี้ เกิดขึ้นมาในหัวของเรา เมื่อเผอิญไปได้อ่านหนังสือ wealth of nation ของอดัม สมิทธ เล่ม 1 บท 1 ที่ว่าด้วยการแบ่งงานกันทำ เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้กำลังการผลิต , ทักษะ , ความชำนาญ , การตัดสินใจ ของแรงงานมีประสิทธิภาพสูงสุด โดยที่แรงงาน หรือ มนุษย์แต่ละควรจะต้องมีทักษะซัก 1 อย่าง ทำไปเรื่อยๆ ให้ตัวเองเกิดความชำนาญ และจะมีการตัดสินใจที่ดี

ซึ่งถ้ามีครบตามนี้ ผลผลิต ผลผลิตที่ได้มามีคุณภาพดี ก็จะทำให้คนอื่นมาเห็นคุณค่า เช่น มาจ้างงาน มาซื้อสินค้า และให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่ากับความยาก ง่าย กับสิ่งที่คนนั้นจะได้จากเรา

ทำให้เรามานั่งคิดว่าถ้ามันเป็นไปตามกลไกนี้ไม่มีตัวแปร หรือ ปัจจัย อื่นๆ เข้ามาแทรกแซงกลไกนี้ เช่นการมากำหนดค่าแรง ของรัฐ ที่มันเป็นแค่การแก้ปัญหาปลายเหตุที่เกิดจากทุกประเทศ ต้องการกระตุ้นการใช้จ่ายของประชาชนทุกรูปแบบ เพื่อให้เกิดการหมุนเวียนทางเศรษฐกิจ แต่ผลกระทบที่ตามมาคือการทำให้ประชาชน ใช้จ่ายเกินกว่ารายรับที่ตัวเองทำได้ และจำเป็นจะต้องก่อหนี้เพื่อให้ตัวเองดำรงชีพต่อไปได้ ซึ่งทำให้ประชาชนไม่มีเงินเก็บออม หารายได้มา ก็ใช้หมดไม่ว่ามาจากเหตุผลไดก็ตาม นี่แหละคือต้นเหตุที่ทำให้ประชาชนคนนึงไร้ทางเลือก

ทำให้ประชาชนจำเป็นต้องหารายได้มากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อมาชำระหนี้ และดำรงชีพในสภาวะที่ปริมาณเงินล้นตลาด ที่เกิดจากการต้องการให้เกิดการหมุนเวียนทางเศรษฐกิจ

ที่สำคัญคือปริมาณประชาชนที่อยู่ในสภาวะที่ว่านี้ มีอยู่เป็นจำนวนมาก ทำให้เกิดปริมาณแรงงานที่ต้องการหางานใหม่ที่มีรายได้มากขึ้นเกินกว่า ปริมาณนายจ้าง จึงทำให้เกิดการกดราคาค่าแรงของแรงงานตามกลไกตลาด

จึงทำให้รัฐหาทางแก้ไขเพื่อให้รายได้ประชาชนไม่น้อยเกินไปโดยการไปกำหนดค่าแรงขั้นต่ำโดยที่ ไม่ได้ดูความยาก ง่าย ทักษะ ความชำนาญ ของแรงงาน ประกอบกับกลไกตลาดที่ผิดที่เกิดจากการแทรกแซงสารพัดอย่าง ทำให้ผลตอบแทนที่แรงงานคนนึงควรได้ไม่เหมาะสม ไม่เท่าเทียม กับสิ่งที่คนคนนั้นพยายามทำสิ่งใดสิ่งนึงจนประสบความสำเร็จ

ทำให้เราตกผลึกได้ว่า ความยาก ความง่ายของการได้มาของ ทักษะ ความชำนาญ ของแต่ละคน หรือที่ทุกคนเรียกติดปากว่า proof of work มันสำคัญมากในระบบเศรษฐกิจที่ทำให้มนุษย์คนนึงรู้สึกภูมิใจในตัวเองว่าตัวเองนั้นประสบความสำเร็จ จากการที่เขาคนนั้นได้รับผลตอบแทนที่ได้คุ้มค่ากับแรง ความพยายามที่เขาศึกษา ปฏิบัติ ลองผิด ลองถูกมา



" ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา
ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไป

ดอกไม้จึงบาน คำว่าพยายาม ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ

ความฝันเท่ากับหยาดเหงื่อรินรดไป
เพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์นั้นเติบโตและสูงใหญ่
และคงต้องมีสักวัน จะได้ดั่งใจสมปรารถนา "

Shonichi (วันแรก) - BNK48

#SiamSTR