กลุ่มคนที่มีอำนาจและทรัพยากรในมือมากกว่าคนทั่วไป เราเรียกพวกเขาว่า “อีลีท” และแน่นอนพวกเขาก็คือมนุษย์เหมือนกับเรานี่แหละ มีทั้งดีไม่ดีปะปนกัน บทความนี้ไม่ได้มีเจตนาจะกล่าวว่าคนกลุ่มไหน เพียงแค่ต้องการอธิบายถึงประโยชน์ของเงินเฟ้อที่พวกเขาได้รับ เพราะพวกเขาก็คือกลุ่มคนที่ได้รับประโยชน์จากเงินเฟ้อที่สุด
พวกเขามีทรัพยากรมากพอที่จะควบคุมผู้คน พูดง่ายๆก็คือ ผู้คนจะต้องมาของานทำจากพวกเขา
พวกเขาจะเข้าไปถือครองสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับเงินเสมอ เช่น ทรัพยากรต่างๆ อสังหาฯ กิจการ หรือหุ้น(?) หลังจากนั้นเขาก็แค่อยู่เฉยๆ เพราะทุกสิ่งที่พวกเขาเป็นเจ้าของนั้น มีคนคอยขับเคลื่อนมันแทนเขาอยู่ พวกเขามีพนักงานที่คอยทำงานให้ อะไรที่พวกเขาทำไม่ได้ก็แค่จ้างคนมาทำแทน พวกเขาแค่จ่ายค่าจ้างให้กับพนักงานเป็นรายเดือน แล้วหลังจากนั้น…
พวกของพวกเขาก็แค่พิมพ์เงิน… แล้วก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร แค่ใช้ชีวิตไป
เมื่อมีปริมาณเงินเพิ่มเข้ามาในระบบ เหล่าบรรดาผู้คนที่ทำงาน ผู้คนที่สร้างประโยชน์และคุณค่าให้กับระบบ ผู้คนที่เก็บเงินไว้เป็นเงิน ผู้คนเหล่านี้ก็จะจนลงในทันที
ผู้คนที่ทำงานเพื่อรอรับเงินค่าจ้างทุกเดือน ณ เวลานี้ ตัวเลขของเงินเดือนที่ได้รับมันอาจจะเท่าเดิมหรืออาจจะเพิ่มขึ้นนิดหน่อย แต่มูลค่าของเงินนั้นลดลงไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งจริงๆแล้วพวกเขานั้นจนลง ทั้งๆที่พวกเขาไม่เคยหยุดทำงาน พวกเขาไม่สามารถหยุดทำงาน
พวกเขาทำงานเท่าเดิม จำนวนเงินค่าจ้างที่ได้รับก็เท่าเดิม แต่เงินจำนวนนั้นกลับซื้อของไม่ได้เท่าเดิมอีกต่อไป เพราะความสามารถของเงินที่จะนำไปแลกทรัพยากรมันลดลง พวกเขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังถูกขโมยอะไรไป
เหล่าอีลีทก็แค่พิมพ์เงิน แล้วไม่ต้องทำอะไร ผู้คนส่วนใหญ่ก็จะจนลงพร้อมกันในทันที เมื่อจนลงก็ต้องทำงานมากขึ้น เพื่อให้คุณภาพชีวิตเท่าเดิม แล้วพวกอีลีทล่ะ แน่นอนว่าพวกเขารู้จักระบบเฟียตดี พวกเขาไม่ถือเงินกระดาษไว้มากขนาดนั้นหรอก
พวกเขาเปลี่ยนเงินที่ได้รับจากทรัพยากรของเขา ทรัพยากรที่มีพนักงานคอยสร้างประโยชน์ให้ เมื่อพวกเขามีเงินมากเกินไป พวกเขาก็จะเปลี่ยนเงินไปเป็นทรัพยากรในรูปแบบต่างๆ
จริงๆแล้วสัดส่วนทรัพยากรในระบบก็มีใกล้เคียงเดิมนั่นแหละ เมื่อเทียบทรัพยากรในส่วนที่หามาได้กับส่วนที่ถูกใช้ไปก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปซักเท่าไหร่ พวกอีลีทแค่อยู่เฉยๆ พวกเขาไม่ได้สร้างอะไรให้กับระบบมากกว่าที่พวกเขาได้รับจากระบบ พวกเขาแค่เปลี่ยนสัดส่วนทรัพยากรกับเงินสดในมือตามสถานการณ์ แต่ผู้คนต่างหากที่จนลงไปเองเมื่อมีการพิมพ์เงิน แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้กลุ่มอีลีทดูเหมือนรวยขึ้นแล้ว
ถ้าจะบอกว่าพวกเขาจะรวยขึ้น นั่นหมายถึงความร่ำรวยทรัพยากร ไม่ใช่รวยเงินที่เสื่อมค่าอยู่ตลอดเวลา
ในขณะที่คนส่วนมากนั้นจนลง แต่กลับไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าจนลง พวกเขารู้เพียงแค่ว่าข้าวของแพงขึ้น “ข้าวของมันก็แพงขึ้นเสมอนั่นแหละ”
- ที่อยู่อาศัยก็แพงขึ้น “แน่ล่ะก็อสังหาน่ะมีจำกัด ราคาก็มีแต่จะแพงขึ้นอย่างเดียว”
- ทองคำก็แพงขึ้นนะ “ก็ทองคำน่ะมีค่าเพราะมันมีหายาก เอาไปทำเครื่องประดับก็ได้ มันมีค่าในตัวเองไง” ก็วนกลับมาที่เดิม
และไม่ใช่แค่กลุ่มอีลีทที่ชื่นชอบการพิมพ์เงิน ผู้คนเองก็ชอบ การที่ผู้คนเรียกร้องรัฐสวัสดิการก็เช่นกัน นั่นหมายความว่า ผู้คนเหล่านั้นต่างก็ยินดีกับการที่รัฐบาลพิมพ์เงิน หรือไม่พวกเขาก็แค่ไม่มีทางเลือก ระบบการเงินเฟียตนั้นวิกฤตเกินจะแก้ไข มีแต่ต้องปล่อยให้พังและรอเปลี่ยนระบบใหม่ เพราะในตอนนี้รัฐบาลก็ไม่สามารถหยุดพิมพ์เงินได้อีกแล้ว
สรุปคนส่วนใหญ่ก็ยังไม่รู้อีกว่าเพราะอะไรสิ่งต่างๆถึงแพงขึ้น พวกเขายังต้องทำงานที่ยาวนานต่อไป โดยที่ไม่รู้จักเงินที่ดีจริงๆ เงินที่จะเอาไว้ใช้เป็นที่เก็บออม เพื่อสำรองไว้ใช้ในภายภาคหน้า เงินที่จะเก็บไว้และสามารถส่งต่อให้ลูกหลานได้โดยที่ไม่เสื่อมค่าไปตามกาลเวลา ผู้คนบางส่วนที่พอจะไหวตัวทัน เมื่อรวบรวมเงินได้ก็จะนำมันไปซื้อที่ดิน ทองคำ ตามที่เขาเข้าใจ
คนบางกลุ่มก็กลายเป็นทาสที่ติดอยู่ในระบบหนี้ การผ่อนอสังหาฯ ที่มีราคาแพงเทียบเท่าเงินเฟ้อที่จะเกิดขึ้นไปอีก 30ปี ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาชนะเงินเฟ้อได้เลย แม้พวกเขาจะมีทรัพยากรเป็นของตัวเองในที่สุด แต่นั่นก็คือทรัพยากรที่ต้องใช้เวลาถึง 30ปีแลกมา และมันก็ไม่ใช่ของเขาอย่างแท้จริงอีกอยู่ดี พวกเขายังต้องจ่ายภาษีและปฏิบัติตามกฎของเหล่าอีลีท มิฉะนั้นเขาจะถูกยึดมันไป โดยใช้เครื่องมืออีกประเภทนั่นคือสิ่งที่เรียกว่ากฎหมาย ซึ่งกฎหมายก็ถูกเขียนโดยกลุ่มอีลีทเช่นกัน
แต่ในความมืดมนก็ยังมีแสงสว่าง เมื่อระบบการเงินเฟียตดำเนินมาถึงจุดที่เริ่มเสื่อมอำนาจลง ผู้คนบางส่วนเริ่มตระหนักรู้และสงสัย ณ เวลานี้ คือช่วงเวลาที่มีค่าที่สุด
และในวันหนึ่งสำหรับผู้คนที่เข้าใจแล้วว่าเงินคืออะไร พวกเขาจะพบกับคำว่าอิสรภาพอย่างแท้จริง แม้พวกเขาจะมีทรัพยากรเพียงน้อยนิด มีเพียงแค่เวลา แต่ก็ไม่มีใครที่จะสามารถแย่งชิงเวลาไปจากพวกเขาได้โดยง่ายอีกต่อไป พวกเขาจะสามารถเก็บพลังงานที่เหลือใช้เอาไว้ได้ผ่านการวิธีการง่ายๆเช่น การออม